ចុះតាមជណ្តើរថ្មទៅត្បូងបានបន្តិច មានកនែ្លងមួយដែល
អ្នកស្រុកប្រាប់ថាជា "មាត់រូង" ប៉ុនែ្តពុំឃើញមានរូងឡើយ
កាលពីសម័យដើម គឺមានរូងធំមួយតែងត្រូវបាន ព្រះសង្ឃធុតង្គនិមន្ត
ចេញចូលតាមរូងនេះ ដោយនិយាយថា រូងនោះចូលទៅដល់
ភ្នំប្រសិទ្ឋិ៏ឯណោះ ។ តែក្រោយមក ពុំដឹងមូលហេតុអ្វីទេ
ក៏ស្រាប់តែមានការបិទមាត់រូង សន្ឋប់ចោលរហូតមក
បន្តដំណើរទៅត្បូងទៀតគេនឹងឃើញគុហាជញ្ជាំងថ្មបាយកៀ្រម
មួយតូច មានតម្កល់ព្រះពុទ្ឋរូប មួយអង្គហៅថា "លោកតាដំបងដែក"
ដែលអ្នកស្រុកនៅទីនោះប្រាប់ថា
គេតែងទៅធ្វើការបន់ស្រន់នៅទីនោះព្រោះល្បីថា
ពូកែស័ក្តិសិទ្ឋិ នៅក្នុងវិហារមានព្រះពុទ្ឋរូបមារ
វិជ័យមួយដ៏ធំសម្បើម តែមកដល់ពេលនេះ ខូចបាក់បែកអស់ ទៅហើយ ។
ដោយសារព្រះពុទ្ឋរូបមានកម្ពស់ដល់ទៅ
១៨ហត្ថទើបអ្នកស្រុកសន្មតនាមព្រះវិហារនេះថា
"វិហារអដ្ឋរស្ស" មានន័យសំដៅព្រះពុទ្ឋរូបកម្ពស់ ១៨ហត្ថ។
No comments:
Post a Comment